rozgłaszać wiadomości

См. также в других словарях:

• rozgłaszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozgłaszaćam, rozgłaszaća, rozgłaszaćają, rozgłaszaćany {{/stl 8}}– rozgłosić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozgłaszaćgłoszę, rozgłaszaćsi, rozgłaszaćgłoś, rozgłaszaćgłoszony {{/stl 8}}{{stl 7}} głosząc,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wiadomość — ż V, DCMs. wiadomośćści; lm MD. wiadomośćści 1. «informacja o czymś, rzecz zakomunikowana; zawiadomienie, doniesienie, wieść» Aktualna, alarmująca, cenna, ciekawa, dobra, miła, pomyślna, radosna, sensacyjna, smutna, ważna wiadomość. Najświeższe,… …   Słownik języka polskiego

• kolportować — ndk IV, kolportowaćtuję, kolportowaćtujesz, kolportowaćtuj, kolportowaćował, kolportowaćowany «rozpowszechniać, roznosić, rozprzedawać wśród odbiorców książki, pisma, druki itp.» Kolportować konspiracyjne gazetki. ◊ Kolportować pogłoski,… …   Słownik języka polskiego

• wynieść — dk XI, wynieśćniosę, wynieśćniesiesz, wynieśćnieś, wynieśćniósł, wynieśćniosła, wynieśćnieśli, wynieśćniesiony wynosić ndk VIa, wynieśćnoszę, wynieśćsisz, wynieśćnoś, wynieśćsił, wynieśćnoszony 1. «niosąc usunąć coś skądś, wziąć coś skądś i… …   Słownik języka polskiego

• milczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, milczećczę, milczećczy, milczećczał, milczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do człowieka: nie odzywać się, nic nie mówić, nie rozmawiać; w odniesieniu do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• milczeć — ndk VIIb, milczećczę, milczećczysz, milcz, milczećczał, milczećczeli 1. «nie wydawać głosu, nic nie mówić, nie odzywać się, nie rozmawiać» Goście siedzieli milcząc. Milczał całymi dniami. Milczeć jak głaz, jak kamień, jak grób, jak zaklęty, jak… …   Słownik języka polskiego

• mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

• rozgłosić — dk VIa, rozgłosićgłoszę, rozgłosićsisz, rozgłosićgłoś, rozgłosićsił, rozgłosićgłoszony rozgłaszać ndk I, rozgłosićam, rozgłosićasz, rozgłosićają, rozgłosićaj, rozgłosićał, rozgłosićany «głosząc rozpowszechnić, opowiedzieć coś wszystkim wokół;… …   Słownik języka polskiego

• rozpowszechniać — ndk I, rozpowszechniaćam, rozpowszechniaćasz, rozpowszechniaćają, rozpowszechniaćaj, rozpowszechniaćał, rozpowszechniaćany rozpowszechnić dk VIa, rozpowszechniaćnię, rozpowszechniaćnisz, rozpowszechniaćnij, rozpowszechniaćnił,… …   Słownik języka polskiego

• tajemnica — ż II, DCMs. tajemnicacy; lm D. tajemnicaic 1. «rzecz (sprawa, fakt, wiadomość), której nie należy rozgłaszać, która nie powinna wyjść na jaw, sekret; określona przez przepisy prawne wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez… …   Słownik języka polskiego

• roznosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, roznosićnoszę, roznosićsi, roznosićnoś, roznosićnoszony {{/stl 8}}– roznieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, roznosićniosę, roznosićniesie, roznosićnieś, roznosićniósł, roznosićniosła, roznosićnieśli,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień